Konferencje i publikacje:
Częste choroby przenoszone drogą płciową u mężczyzn (sexually transmitted diseases – STD)
Rzeżączka
Jest to jedna z najczęściej występujących chorób przenoszonych drogą płciową. Ostatnio obserwujemy nasilenie intensywności zachorowań.
U mężczyzny objawy mogą się pojawić nawet w parę dni po zakażeniu. U kobiet może to trwać nieco dłużej.
Najczęściej do zakażenia następuje na drodze kontaktu seksualnego z osobą zakażoną.
Stosunek u par heteroseksualnych najczęściej drogą zakażenia jest stosunek dopochwowy, jednak do zakażenia może dojść na każdej drodze kontaktu seksualnego.
U par homoseksualnych najczęściej jest to stosunek analny lub oralny.
Do zakażenia może następować również przez brudna bieliznę, ręczniki czy brudne ręce. Podstawowe zasady higieny pozwalają uniknąć zakażenia inną drogą niż droga płciowa,
Głównym objawem u mężczyzn jest ropny wyciek z cewki moczowej, pieczenie przy oddawaniu moczu, parcie na mocz, bolesność w członku.
Do rozpoznania dochodzi zazwyczaj w czasie badania lekarskiego, jednak w obecnym czasie obserwujemy wzrost ilości szczepów bakterii rzeżączki opornych na dotychczas stosowane antybiotyki, dlatego warto wykonać badanie mikrobiologiczne wymazu z cewki moczowej lub wymazu z odbytu czy gardła w celu zastosowania celowanego leczenia antybiotykami.
Rzeżączka, szczególnie nieleczona, może doprowadzić do szeregu powikłań. Najgroźniejszym powikłaniem jest pozapalne zwężenie cewki moczowej, które może wymagać skomplikowanego leczenia operacyjnego. Innym powikłaniem u mężczyzn jest zapalenie najądrzy, zapalenie prostaty, ropień prostaty.
Najczęściej są stosowane antybiotyki doustne, które zazwyczaj są wystarczające, jednak w niektórych przypadkach konieczne jest leczenie antybiotykami podanymi w zastrzykach domięśniowych.
Wydaje się być też ważna kontrola bakteriologiczna minimum dwa tygodnie po leczeniu.
Chlamydia trachomatis
Jest to kolejna z najczęściej występujących chorób przenoszonych drogą płciową, tak samo jak w przypadku rzeżączki na drodze stosunku dopochwowego, analnego i oralnego.
Często występuje u osób młodych posiadających wielu partnerów seksualnych. U większości osób zakażonych chlamydia nie pojawiają się istotne objawy (u 75% kobiet i u 50% mężczyzn).
Do objawów należy zapalenie cewki moczowej, ból pieczenie, częste oddawanie moczu, wyciek śluzowo ropny z cewki moczowej. Innymi objawami może być obrzęk jader lub nawet bóle stawów.
U kobiet objawy s a mało specyficzne, może to być pieczenie przy oddawaniu moczu, niecharakterystyczne upławy z pochwy. Innymi objawami może być bol podczas stosunku, krwawienie podczas stosunku, przewlekły ból podbrzusza. Chlamydia może być też przyczyną poronień.
Rozpoznanie polega na badaniu mikrobiologicznym wymazu z cewki moczowej u mężczyzn, a szyjki macicy u kobiet. Również przy stosunkach analnych wykonuje się wymaz z odbytnicy.
Leczenie polega na podawaniu antybiotyków drogą doustną, po leczeniu należy wykonać badania dwa tygodnie po zakończeniu podawania antybiotyku gdyż dosyć często pomimo ukończonego leczenia nadal osoba chora jest nosicielem chlamydii.
W okresie leczenia należy oczywiście powstrzymać się od współżycia.
Ureaplasma urealiticum
Zakażenie ureaplasmą występuje równie często u kobiet jak u mężczyzn i jest poprzenoszone głównie drogą płciową.
Objawy zakażenia często są niecharakterystyczne i są podobne do prostych infekcji dróg moczowych takich jak częste oddawanie moczu, parcie ma mocz, pieczenie podczas mikcji, ból w okolicy cewki moczowej, czy bol w podbrzuszu. Infekcji może też towarzyszyć niecharakterystyczny wyciek z cewki moczowej u mężczyzn czy pławy u kobiet.
U kobiet poważnym powikłaniem może być zapalenie jajników, jajowodów, szyjki macicy. Kobiety zakażone ureaplasma są narażone na częste promienienia, a podczas porodu choroba może zostać przeniesiona na noworodka, może również wystąpić przedwczesny poród czy niska waga urodzeniowa płodu.
Przewlekłe zakażenia ureaplasmą u kobiet mogą być przyczyną niepłodności.
U mężczyzn może prowadzić do przewlekłego zapalenia cewki moczowej i przewlekłego za[palenia gruczołu krokowego czyli prostaty, zapalenia najądrzy, zapalenia jader.
Rozpoznanie polega na badani mikrobiologicznym wymazu z cewki lub szyjki macicy u kobiet.
Leczenie prowadzone jest antybiotykami doustnymi i zazwyczaj jest skuteczne. Jednak zaleca się wykonanie powtórnych testów diagnostycznych po badaniu ze wzglądu na to, że często infekcja pozostaje po przeprowadzonym leczeniu.