Terapia i diagnostyka zaburzeń seksualnych u mężczyzn
Terapia i diagnostyka zaburzeń seksualnych u mężczyzn stanowi istotny problem w dziedzinie medycyny, szczególnie w zakresie urologii i seksuologii. Zaburzenia seksualne mogą mieć różne formy, takie jak problemy z erekcją (zaburzenia erekcji), przedwczesny wytrysk ( ejaculatio praecox ), opóźniony wytrysk, brak pożądania seksualnego czy ból podczas stosunku i wytrysku. Mogą one wynikać z przyczyn chorobowych takich jak przewlekłe podostre zapalenie stercza ( chronic subacut prostatitis ), psychicznych np. nerwica , w tym depresją, schizofrenia, choroba dwubiegunowa, z przyczyn hormonalnych zaburzenia poziomu testosteronu, prolaktyny, hormonu folikulotropowego ( FSH ) lub związanych z trybem życia – przemęczenie, nadużywanie nikotyny alkoholu, używanie dopalaczy i substancji narkotycznych.
Diagnostyka obejmuje szczegółowy wywiad medyczny, badania fizykalne – w tym badanie prostaty czyli badanie per rectum, badanie fizykalne i ultrasonograficzne jąder, w oraz testy laboratoryjne – czyli poziom wymienionych wyżej hormonów, które pomagają ustalić przyczynę problemów.
Czasami konieczna jest ocena funkcji naczyń krwionośnych, np. badanie dopplerowskie tętnic prącia.
Terapia zależy od przyczyny zaburzeń i może obejmować leczenie farmakologiczne w przypadku przewlekłych stanów zapalnych prostaty, leczenie antybiotykami i lekami przeciwzapalnymi, po wcześniejszym wykonaniu badań takich jak wymaz bakteriologiczny z cewki moczowej, czy badanie mikrobiologiczne nasienia.
Stosuje się (np. leki poprawiające ukrwienie członka ) czyli inhibitory fosfodiesterazy typu 5, doprowadzające bezpośrednio do poprawy erekcji, są to leki takie jak np.: sildenafil, tadalafil,
Terapię hormonalną w np. przypadku zaburzeń poziomu testosteronu, tabletki, żele lub injekcje z testosteronem. W przypadku podwyższonego poziomu prolaktyny, leki stabilizujące ten poziom.
W przypadku przedwczesnego wytrysku stosuje się leki takie jak np. inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny.
Stosuje się również psychoterapię (szczególnie w przypadku zaburzeń na tle psychologicznym) oraz zmiany stylu życia (np. poprawa diety, aktywność fizyczna, redukcja stresu, redukcja używek). W niektórych przypadkach stosuje się także terapie behawioralne lub fizjoterapię.
Zaburzenia seksualne są coraz częstszym problemem u wielu mężczyzn w tym dość młodych. Należy pamiętać o wczesnej diagnostyce i odpowiedniej terapii, co może znacznie poprawić jakość życia.